Science expositie

Ik keek erg uit naar deze week. Eerst drie dagen helpen op de science expo in New Plymouth en daarna naar Wellington. Maandag zijn we naar stage geweest en heb ik ’s avonds zelf gesport in het sports and exercise lab. Dit lab wordt gebruikt voor lessen en onderzoek, maar naast deze tijden mogen we er in sporten.

Daarna heb ik mijn spullen ingepakt, want Trish zou dinsdagmorgen al om half 8 voor de deur staan om ons mee te nemen naar New Plymouth. Trish werkt op Massey university en doet iets met moleculaire biologie. Een hele lieve vrouw. Verder zouden Richard en Eve al in New Plymouth zijn om de eerste groepen te begeleiden. Richard werkt samen met Trish en Eve komt uit New Plymouth. Na een rit van 3,5 uur kwamen we aan bij de expo en moesten we meteen helpen. De eerste ronde was een beetje rommelig, maar ik vond het leuk om te doen! Daarna hadden we een overheerlijke lunch, om vervolgens drie andere groepen te begeleiden. Een meisje vroeg waar ik vandaan kom en ze zij dat ze heel graag hetzelfde als ik wil doen als ze ouder is; reizen (en stage combineren)! Weer een besef momentje dat ik met iets heel gaafs bezig ben! Hierna zijn we langs de winkel gegaan. Al ons eten en accommodatie wordt voor ons betaald, wat super is natuurlijk! Hebben we even lekker op onze hotelkamer gezeten en ben ik zelf een rondje buiten wezen lopen om wat foto’s te maken.

’s Avonds nam Trish ons nog mee uit eten naar een Turks restaurant.
Woensdag morgen stond Trish al vroeg klaar met haar auto. Ze had aangeboden ons naar de zee te rijden om daar een ochtendwandeling te kunnen maken. Heerlijk! Gelukkig was het ook mooi weer.

Hierna stonden er weer zes rondes van uitleg geven over DNA op ons te wachten. De dag wordt gestart en geëindigd met een Maori gebed. De groepen waren heel verschillend. Dit komt ook doordat er hier aparte jongens en meiden scholen zijn. Ik vraag me al een tijdje af waarom ze dit hier hebben. Op de middelbare school leer je namelijk ook om samen te werken. Aan een meisje uit een meisjesklas vroeg ik waarom ze had gekozen voor een meidenschool. Ze vindt het fijn dat je gewoon lekker kunt kletsen over onderwerpen die alleen meiden bezighouden, maar het is ook heel normaal om naar een meisjesschool te gaan. Af en toe mist ze wel de humor van jongens.

We hebben uitleg gegeven over het extracten van DNA van bananen en van je eigen cellen. Het DNA van bananen lijkt blijkbaar op menselijk DNA. Voor het bananen DNA moest de banaan worden geplet samen met zout water. Dit water werd gefilterd, zeepsop bij gedaan en als laatste spirit. Je ziet dan witte slijmerige stukjes wat het bananen DNA is. Hierna mochten de scholieren hun eigen DNA bekijken. In hun mond moesten ze één minuut met zout water gorgelen (hierna kregen ze een jelly bean). Hierna moest hetzelfde gebeuren als bij de banaan. Hoewel deze opdracht niet heel veel te maken heeft met onze studie vond ik het wel heel leuk om te doen.

Die middag zijn we naar het Pukekura park gegaan en heb ik genoten van de rust. We wilde eigenlijk Mount Paritutu beklimmen maar daar was het te regenachtig voor. In het park heb ik wat foto’s gemaakt, maar ook gewoon lekker gezeten en geluisterd naar alle vogels.

Om half 6 had Eve ons uitgenodigd bij haar huis voor een hapje en een drankje. Haar zus was er ook (getrouwd met een Nederlandse man) en hebben over van alles en nog wat gesproken. Zo kwam het gesprek uit bij een Indisch gerecht: Dosa, soort pannenkoekjes bij een restaurant waar de zus van Eve uit eten ging ’s avonds. Voor we het wisten zaten we in een taxi. Stapte de zus van Eve uit, moesten wij blijven zitten (taxi was al betaald voor ons) en werden we afgezet bij het Indische restaurant. De zus van Eve zou later komen om zelf te eten en onze rekening betalen. We hadden eigenlijk geen idee wat er allemaal gebeurde. We gingen dus maar zitten en bestelde de Dosa. Maar oh wat was dit een raar gerecht! De soort pannenkoek was heel droog en het middelste deel was extreem pittig. Mijn mond stond in brand! Met moeite nog een beetje opgegeten… We hebben wel erg gelachen.

Donderdag was de laatste dag op de expo. Ik was wel een beetje moe van al dat Engels praten. Gelukkig waren de laatste groepen erg leuk. Ze vonden het echt interessant. We zijn met Trish weer teruggereden door de regen. Onderweg zijn we nog gestopt in Whanganui om een warme chocolademelk te drinken en kregen we aardappel met kaas en bacon van Trish.