De lange vluchten

Bij de controle aangekomen, mochten we voor de verandering alles in de tas houden en mocht Denice haar onesie zelfs even aanhouden. Die moest later toch uit en de man keek alsof hij dit nog niet eerder had gezien.
We zochten de gate op waar onze boeing 777-300 van Qatar airways al klaar stond.

Van onze laatste gekregen euro’s kochten we nog een heerlijke hotdog. Ik wisselde nog snel mijn spijkerbroek in voor een comfortabele joggingbroek en was toen helemaal klaar voor de lange vluchten.
De eerste vlucht was van Amsterdam naar Doha en duurde ruim 6 uur. In beide vluchten hadden we beide een plek pad naast het gangpad, wat echt een aanrader is. De man naast me zei bij het instappen dat hij niet zal bijten, toch fijn om te weten! Tijdens de vlucht heb ik mijn favoriete jeugdfilm Up gekeken en een boek gelezen. Verder heb ik nog genoten van het eten, want dat vond ik best te doen.

Na deze (relatief korte) vlucht kwamen we aan op Doha. Van de ruim 40 graden dat het buiten was hebben we niks gemerkt, wel van de vele airco’s. We moesten een lang stuk lopen naar de security controle, wat best fijn is na een lange zit. Later bleek er ook een futuristische tram te zijn zonder bestuurder.

Ik had even contact met Nederland, maar ik hoefde niet te vertellen dat ik was geland, dat hadden ze natuurlijk al lang gezien op internet. Wel stuurde ze een foto van ons vliegtuig die ze hoog in de lucht hadden gespot.

Na wat rond te hebben gelopen over het vliegveld was ik eigenlijk best wel moe en was het wachten op onze tweede vlucht van 16,5 uur. Hier nestelde ik me in met oogmasker en oordoppen om te proberen te slapen. Net als in een auto ben ik hier niet goed in, maar beter iets dan niets. De onesie was ook lekker warm trouwens!

We gingen weg in de nacht, maar vrij snel werd het opeens weer licht. We hadden echt geen idee meer in welke tijdzone we leefde. Bij het eten hadden we geen idee of dit nou het avond eten was of het ontbijt. De rest van de vlucht was het slapen, lezen en zo vaak mogelijk opstaan om kleine stukjes te lopen, kniebuigingen te doen en om op één been te staan. Ruim 16 uur zitten is niet heel goed voor je lichaam denk ik.
Ik had me erop ingesteld dat deze vlucht heel lang zou duren. Het duurde lang, maar het is me eigenlijk best goed af gegaan.
Net voor de landing om 4:00 ’s nachts werd ik voor het eerst een klein beetje zenuwachtig. Benieuwd naar de eerste indruk van het land en het me zou afgaan met Engels praten.

Mijn visum werd goedgekeurd! Onze bagage was ook goed aangekomen, en we konden door naar de douane waar ik mijn best deed om mijn meegebrachte drop het land binnen te laten komen en dit lukte. Hierna waren we vrij om echt Nieuw-Zeeland in te gaan! Marijke en John stonden al op ons te wachten (om half 5 ’s ochtends!). Dit zijn kennissen van de familie van Denice. Bij hun gaan we de komende 3 dagen verblijven voordat we naar Palmerston North vliegen.